"Bart Deglin zet met deze reeks zijn levenswerk van bewustmaking rond emoties verder.
Als de pop-upgalerij verdwijnt, verhuizen de werken mee.
De bezoekers zullen ze echter in zich blijven meedragen."
Gino Vandeborne

Bart Deglin, "The guilt trip" Galerie Cameo Hasselt

Over Bart Deglin

"... misschien is Bart Deglin helemaal niet geïnteresseerd in mensen 'op zich'.
Hoe langer ik kijk naar zijn werk, des te meer ik het gevoel krijg dat hij de mensen 'misbruikt' als klerenhangers, om het oneerbiedig te zeggen. De mensen van Bart lijken er even niet toe te doen.
Het gaat hem om de positie, en vandaar over hoe hun kleren zich gedragen in die specifieke houding.
Het is een serie die lijkt te gaan over onvermogen, over eenzaamheid - en veel minder over verbazing.
Eerder vervreemding. Tegelijk is het geen harde serie. Niets of niemand wordt veroordeeld.
Ik vind dat er zelfs liefde voor zijn onderwerpen uit spreekt. Het is de tedere meester, die wordt geïntrigeerd door zijn modellen, gedachten en ideeën. Waarschijnlijk denkt Bart er helemaal anders over. Of niet 
Maakt niet uit. Het resultaat is prachtig werk. Gemaakt uit diepe nieuwsgierigheid en verbazing
in die intrigerende soort : de mens."

Han van Wel - Speechmansblog

https://speechmansblog.com/2013/06/21/kunstpraat-2021-06-2013-bart-deglin-in-hasselt-en-gauw/

“Figuren die de toeschouwer nooit recht in het gezicht (durven) kijken, duo’s die van elkaar vervreemd lijken, personen die veel meer vanuit achterliggend perspectief geschilderd worden: dat is de wereld vervuld van een vreemdsoortige poëzie waarin de jonge Limburgse kunstenaar Bart Deglin ons meetroont.
Zijn personages lijken een direct contact met de actualiteit verloren te zijn.
Maar het oog van de aandachtige toeschouwer zegt ons juist het omgekeerde: ze geven perfect de hedendaagse wereld weer, zij het dan op een surrealistisch niveau.”

(Gino Vandenborne/www.enola.be/2013)

STRUGGLE FOR LIFE (Christine Vuegen - Collect 2013)

Soms springt een kunstenaar ogenschijnlijk uit het niets tevoorschijn.
Bart Deglin (°1973), een autodidact uit Limburg, klopte in 2011 schuchter aan bij galerie InterArtCenter in Hasselt.
Een jaar eerder had hij voor het eerst een paar werkjes geëxposeerd.
Een jaar later presenteerde zijn eerste solotentoonstelling intrigerende taferelen op oude boekomslagen.
'Hmm, Gideon Kiefer maakt school', denk je prompt.
Een gelijkaardig absurdisme met ouderwetse personages vind je tevens in de tekeningen van
Michaël Borremans en 'Le Temps du Sommeil' van Francis Alÿs, de schilderijtjes met mannen in kostuum.
De spannende figuratie van Bart Deglin fluistert eerder iets over de levensstrijd in dit ondermaanse bestaan en de pijn van het zijn, op een verleidelijke toon en met een snuifje humor.
Op korte tijd komt hij goed op dreef, want hij maakt nu ook tekeningen op papier en schilderijen op doek.

Deglin tekent en schildert mensen en emoties... in vrijwel al zijn werken figureren mensen. Als zijn geschilderde mensen emotie missen... dan zit die in het werk zelf. De mensen figureren even vaak in de emoties als omgekeerd. Niet alleen papier of doek maar ook hardcovers van oude boeken vormen de ideale dragers van deze bevreemdende taferelen en/of intrigerende poses. Alhoewel er een zekere duisternis over zijn oeuvre hangt, kan je het toch ook moeilijk donker noemen, ja soms word je er zelfs een beetje vrolijk van. Als hij kleur gebruikt is het ingehouden. Schaal duikt regelmatig op als spel.

(P.Reuvis, Smartlab 2020)

http://www.smartlab.be/acts/act-xv